Παράσταση ανοιχτή σε ερμηνείες, που πειραματίζεται με τα όρια του σύγχρονου χορού και τον κοινωνικό ρόλο της τέχνης.
Το χάος του κόσμου, οι πόλεμοι, οι ιδεολογίες, οι κοινωνικές αδικίες πρέπει να απασχολήσουν τους καλλιτέχνες όλων των αποχρώσεων. Ο χορός σε καμία περίπτωση δε μπορεί να είναι έξω από την κατάσταση του κόσμου γύρω μας, δε μπορώ να το φανταστώ αλλιώς. Στη δική μου περίπτωση είναι η πολιτική αυτή που με επηρεάζει.
(Maguy Marin)
Η ανάγνωση του σύγχρονου χορού από την Maguy Marin μόνο αδιάφορη δεν είναι. Οι προβληματισμοί της για τις κοινωνικοπολιτικές εξελίξεις και η σύνδεση τους με την τέχνη τονίζονται ξεκάθαρα στα έργα και τις δηλώσεις της. Ανήκει στις σπάνιες περιπτώσεις όπου η τέχνη συναντά το πολιτικό σχόλιο χωρίς να καταλήξει σε παράθεση τσιτάτων επί σκηνής.
Στο BiT, η δράση εξελίσσεται με τους ήρωες σε διαρκή κίνηση, να επιστρέφουν στην κοινή τους χορευτική παρέα ύστερα από ακραίους ανταγωνισμούς και υπαρξιακές μεταβάσεις. Σκληρή (και ποιοτική!) τέκνο, μας σφυροκοπούσε ασταμάτητα, ενώ παράλληλα μια παρέα καθημερινών ανθρώπων, χόρευε παραδοσιακούς χορούς σε «τρελά κέφια». Ταυτόχρονα, μέσα από τις μοναχικές ή τις συλλογικές τους περιπέτειες, αναδύονται ερωτήματα για την βία, την αλλοτρίωση, την σεξουαλικότητα και την εξουσία.
Η M. Marin, προσπαθώντας να περιγράψει την πολυπλοκότητα των ανθρωπίνων σχέσεων λειτουργεί αφαιρετικά, με στοχευμένους συμβολισμούς και καίριες κορυφώσεις ενώ η δυνατή και άγρια μουσική ισοπεδώνει τα πάντα και σε αναγκάζει να μπεις σε μια κατάσταση υψηλής έντασης και ενεργητικότητας.
Αμφιβάλλω αν όλες οι συμπυκνώσεις που ζητούσαν παράθυρα προς το κοινό βρήκαν τον τελικό τους προορισμό ή αν υπήρχε η αναγκαιότητα για πληρέστερη χρήση των σκηνικών. Επίσης με απασχόλησαν κάποιες επαναλήψεις που οδηγούσαν περιστασιακά σε απορύθμιση της προσοχής δυσκολεύοντας ακόμα περισσότερο (σε συνδυασμό με την έντονη μουσική) το έργο του θεατή. Κεντράρω όμως στην προωθημένη πρόταση της Maguy Marin για μια σωματικότητα που δεν αρέσκεται σε εύκολες λύσεις, αρμονικές γραμμές και φτηνούς μιμητισμούς ή αναπαραστάσεις. Οι δυσκολίες και τα θολά σημεία της παράστασης ξεπερνιούνται από την αγωνία της για έναν θεατή εν ενεργεία και όχι παθητικό καταναλωτή θεαμάτων. Μια αγωνία που βρίσκει τον δρόμο της και ανοίγει νέες προοπτικές, διευρύνοντας την σύνδεση του σύγχρονου χορού με την πολιτική και την κοινωνία.
Συντελεστές
Σύλληψη – χορογραφία Maguy Marin
σε συνεργασία με τους Ulises Alvarez, Kaïs Chouibi, Laura Frigato, Daphné Koutsafti, Mayalen Otondo, Cathy Polo, Ennio Sammarco
Τεχνική διεύθυνση, φωτισμός Alexandre Béneteaud
Μουσική Charlie Aubry
Σκηνικά αντικείμενα Louise Gros, Laura Pignon
Κοστούμια Nelly Geyres, Raphaël Lo Bello
Ήχος Antoine Garry, Loïc Goubet
Διεύθυνση σκηνής Albin Chavignon
Σκηνικά la compagnie Maguy Marin
Στο BiT, η δράση εξελίσσεται με τους ήρωες σε διαρκή κίνηση, να επιστρέφουν στην κοινή τους χορευτική παρέα ύστερα από ακραίους ανταγωνισμούς και υπαρξιακές μεταβάσεις. Σκληρή (και ποιοτική!) τέκνο, μας σφυροκοπούσε ασταμάτητα, ενώ παράλληλα μια παρέα καθημερινών ανθρώπων, χόρευε παραδοσιακούς χορούς σε «τρελά κέφια». Ταυτόχρονα, μέσα από τις μοναχικές ή τις συλλογικές τους περιπέτειες, αναδύονται ερωτήματα για την βία, την αλλοτρίωση, την σεξουαλικότητα και την εξουσία.
Η M. Marin, προσπαθώντας να περιγράψει την πολυπλοκότητα των ανθρωπίνων σχέσεων λειτουργεί αφαιρετικά, με στοχευμένους συμβολισμούς και καίριες κορυφώσεις ενώ η δυνατή και άγρια μουσική ισοπεδώνει τα πάντα και σε αναγκάζει να μπεις σε μια κατάσταση υψηλής έντασης και ενεργητικότητας.
Αμφιβάλλω αν όλες οι συμπυκνώσεις που ζητούσαν παράθυρα προς το κοινό βρήκαν τον τελικό τους προορισμό ή αν υπήρχε η αναγκαιότητα για πληρέστερη χρήση των σκηνικών. Επίσης με απασχόλησαν κάποιες επαναλήψεις που οδηγούσαν περιστασιακά σε απορύθμιση της προσοχής δυσκολεύοντας ακόμα περισσότερο (σε συνδυασμό με την έντονη μουσική) το έργο του θεατή. Κεντράρω όμως στην προωθημένη πρόταση της Maguy Marin για μια σωματικότητα που δεν αρέσκεται σε εύκολες λύσεις, αρμονικές γραμμές και φτηνούς μιμητισμούς ή αναπαραστάσεις. Οι δυσκολίες και τα θολά σημεία της παράστασης ξεπερνιούνται από την αγωνία της για έναν θεατή εν ενεργεία και όχι παθητικό καταναλωτή θεαμάτων. Μια αγωνία που βρίσκει τον δρόμο της και ανοίγει νέες προοπτικές, διευρύνοντας την σύνδεση του σύγχρονου χορού με την πολιτική και την κοινωνία.
Συντελεστές
Σύλληψη – χορογραφία Maguy Marin
σε συνεργασία με τους Ulises Alvarez, Kaïs Chouibi, Laura Frigato, Daphné Koutsafti, Mayalen Otondo, Cathy Polo, Ennio Sammarco
Τεχνική διεύθυνση, φωτισμός Alexandre Béneteaud
Μουσική Charlie Aubry
Σκηνικά αντικείμενα Louise Gros, Laura Pignon
Κοστούμια Nelly Geyres, Raphaël Lo Bello
Ήχος Antoine Garry, Loïc Goubet
Διεύθυνση σκηνής Albin Chavignon
Σκηνικά la compagnie Maguy Marin