Το ενδιαφέρον μου για την δουλειά της Μαριάννας Τσαγκαράκη κινητοποιήθηκε πέρυσι, ίδια εποχή, παρακολουθώντας την εξαιρετική (σόλο) εμφάνιση της στο έργο «Eremus», σε χορογραφία της Ρένας Κωνσταντάκη. Φέτος, είχα την χαρά να την δω στο αυτοδιαχειριζόμενο θέατρο «Εμπρός», με δική της χορογραφία και την συνοδεία άρπας από την Κλειώ Καραμπελιά. Με το έργο «Ariadne» η Κλειώ Καραμπελιά παρουσίασε τον πρώτο της σόλο δίσκο και μπορείτε να τον βρείτε εδώ.
Η Μ. Τσαγκαράκη εμφανίστηκε στην σκηνή με βαμμένο / ουδέτερο πρόσωπο (χαρακτηριστικό γνώρισμα του butoh) και με ελάχιστα -πλην όμως έξυπνα σκηνικά ευρήματα- δοκιμάζοντας ψυχικές / υπαρξιακές μεταβάσεις, με συμβολισμούς από τον μύθο της Αριάδνης. Για να είμαι ακριβής δεν πρόκειται απλά για μεταβάσεις αλλά για μεταμορφώσεις. Οι δυνατότητες της στην διαχείριση ενέργειας και συναισθημάτων, όσο και η εκφραστικότητά της είναι υψηλού επιπέδου. Ο ακριβής σωματικός έλεγχος, το δυνατό κέντρο, ο συνδυασμός εξωτερικής βραδύτητας / εσωτερικής έντασης και η συνοδεία της άρπας, συνθέτουν ένα ελκυστικό μυστικιστικό τοπίο.
Αμφιβολίες που ανέκυψαν, σχετίζονταν κυρίως με το σκηνοθετικό κομμάτι. Πιστεύω πως μια μικρότερη διάρκεια θα συμπύκνωνε καλύτερα, ατμόσφαιρα και ένταση, ταυτόχρονα θα έλειπαν κάποιες επαναλήψεις που διεμβόλιζαν τον ρυθμό. Αναγνωρίζω βέβαια ότι στον βαθμό που η χρονική διάρκεια ορίζεται αυστηρά από την παρουσίαση του δίσκου, κάτι τέτοιο μπορεί να είναι ανέφικτο και εκεί τα πράγματα γίνονται πιο περίπλοκα. Επίσης, στο προ τελευταίο κομμάτι μου γεννήθηκε η λανθασμένη αίσθηση, ότι η παράσταση τελειώνει (στο σημείο όπου η Κλειώ Καραμπελιά τραγουδά) με αποτέλεσμα να απορυθμιστώ έως ότου καταλάβω ότι απομένει ακόμα μια πράξη. Κάτι τελευταίο που αφορά την αισθητική, είναι η πρόταση για μια πιο μετρημένη διαχείριση των εντάσεων, καθώς σε σημεία, εκδηλωνόταν ένας λυρισμός που μου φάνηκε υπερβολικός.
Με την διάδοση του butoh τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα, γίνονται δουλειές που σπάνε τις κλασικές φόρμες, διευρύνοντας την έννοια του χορού τόσο κινησιολογικά όσο και πολιτισμικά. Η συστηματική και πολύπλευρη ενασχόληση της Μαριάννας Τσαγκαράκη με το σωματικό κομμάτι και ειδικότερα με το butoh, της επιτρέπει να υποστηρίζει απαιτητικές και ποιοτικές προσπάθειες. Είναι σίγουρο ότι αν συνεχίσει με την ίδια προσήλωση, το επί σκηνής αποτέλεσμα θα μας ανταμείψει.
* Πλήρες φωτορεπορτάζ (απ όπου προέρχονται και οι φωτογραφίες) θα βρείτε εδώ.
Συντελεστές
Άρπα: Κλειώ Καραμπελιά
Κίνηση - Xορογραφία: Μαριάννα Τσαγκαράκη
Κουστούμια: Ισμήνη King
Η Μ. Τσαγκαράκη εμφανίστηκε στην σκηνή με βαμμένο / ουδέτερο πρόσωπο (χαρακτηριστικό γνώρισμα του butoh) και με ελάχιστα -πλην όμως έξυπνα σκηνικά ευρήματα- δοκιμάζοντας ψυχικές / υπαρξιακές μεταβάσεις, με συμβολισμούς από τον μύθο της Αριάδνης. Για να είμαι ακριβής δεν πρόκειται απλά για μεταβάσεις αλλά για μεταμορφώσεις. Οι δυνατότητες της στην διαχείριση ενέργειας και συναισθημάτων, όσο και η εκφραστικότητά της είναι υψηλού επιπέδου. Ο ακριβής σωματικός έλεγχος, το δυνατό κέντρο, ο συνδυασμός εξωτερικής βραδύτητας / εσωτερικής έντασης και η συνοδεία της άρπας, συνθέτουν ένα ελκυστικό μυστικιστικό τοπίο.
Αμφιβολίες που ανέκυψαν, σχετίζονταν κυρίως με το σκηνοθετικό κομμάτι. Πιστεύω πως μια μικρότερη διάρκεια θα συμπύκνωνε καλύτερα, ατμόσφαιρα και ένταση, ταυτόχρονα θα έλειπαν κάποιες επαναλήψεις που διεμβόλιζαν τον ρυθμό. Αναγνωρίζω βέβαια ότι στον βαθμό που η χρονική διάρκεια ορίζεται αυστηρά από την παρουσίαση του δίσκου, κάτι τέτοιο μπορεί να είναι ανέφικτο και εκεί τα πράγματα γίνονται πιο περίπλοκα. Επίσης, στο προ τελευταίο κομμάτι μου γεννήθηκε η λανθασμένη αίσθηση, ότι η παράσταση τελειώνει (στο σημείο όπου η Κλειώ Καραμπελιά τραγουδά) με αποτέλεσμα να απορυθμιστώ έως ότου καταλάβω ότι απομένει ακόμα μια πράξη. Κάτι τελευταίο που αφορά την αισθητική, είναι η πρόταση για μια πιο μετρημένη διαχείριση των εντάσεων, καθώς σε σημεία, εκδηλωνόταν ένας λυρισμός που μου φάνηκε υπερβολικός.
Με την διάδοση του butoh τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα, γίνονται δουλειές που σπάνε τις κλασικές φόρμες, διευρύνοντας την έννοια του χορού τόσο κινησιολογικά όσο και πολιτισμικά. Η συστηματική και πολύπλευρη ενασχόληση της Μαριάννας Τσαγκαράκη με το σωματικό κομμάτι και ειδικότερα με το butoh, της επιτρέπει να υποστηρίζει απαιτητικές και ποιοτικές προσπάθειες. Είναι σίγουρο ότι αν συνεχίσει με την ίδια προσήλωση, το επί σκηνής αποτέλεσμα θα μας ανταμείψει.
* Πλήρες φωτορεπορτάζ (απ όπου προέρχονται και οι φωτογραφίες) θα βρείτε εδώ.
Συντελεστές
Άρπα: Κλειώ Καραμπελιά
Κίνηση - Xορογραφία: Μαριάννα Τσαγκαράκη
Κουστούμια: Ισμήνη King